Vrhovni sud ne prihvata pravno stanovište izneto u obrazloženju zahteva za zaštitu zakonitosti da delatnost okrivljenog ima obeležja krivičnog dela iz člana 33. stav 2. u vezi sa stavom 1. Zakona o oružju i municiji zato što je, prema tumačenju javnog tužioca, držanje ovakvih gasnih pištolja po članu 5. stav 1. istog zakona fizičkim licima zabranjeno.
Ovom zakonskom odredbom je zabranjen promet, nabavljanje, držanje, nošenje, popravljanje i prepravljanje vatrenog oružja sa napravama za prigušivanje zvuka, naprava za prigušivanje zvuka, teleskopskih nišana sa svetlosnim snopom ili sa uređajima za elektronsko pojačavanje svetlosti ili infracrvenim uređajem, rasprskavajućeg ili gasnog oružja, hladnog oružja i naprava koje nisu izrađene i prilagođene kao vatreno oružje.
U stavu 2. istog člana fizičkim licima je zabranjeno i nabavljanje, držanje i nošenje automatskog, poluautomatskog i kombinovanog drugog vatrenog oružja, automatskog i kombinovanog kratkog vatrenog oružja i posebnog oružja (ako zakonom nije drukčije određeno).
Pošto se gasni pištolj ne može svrstati u navedena oružja, pa ni u gasno oružje koje, prema definiciji datoj u tački 2. člana 3. Zakona o oružju i municiji, čine naprave (bombe, granate, projektili, mine i druge naprave) sa gasnom materijom, nabavljanje i držanje gasnog pištolja od strane okrivljenog ne može se kvalifikovati po stavu 2. člana 33. ovog Zakona.